vrijdag 6 juli 2012

De slag om de Ardennen, La bataille des Ardennes

Op zoek naar de geschiedenis va de Nou Maulin beland je soms op onverwachte zijpaden.
Van Jaques Petit hoorde ik dat hij een boek had over de Slag om de Ardennen in de tweede wereldoorlog. Hierin is sprake van de bewoners van de streek die de grotten gebruiken als schuilkelder tegen de bombardementen en beschietingen van hun dorpen en steden. Hieronder de tekst van de pagina's 29 en 30 uit het boek, met daaronder mijn vertaling.




Dans les humides grottes de Jemelles

          Rochefort delivrèe, ce fut le tour de Jemelle. Trois semaines durant, les obus y étaient tombés en masse endommageant de nombreuses habitations. Jemelle compte deux mille cinq cent habitants. Deux mille d’entre eux s’enfuirent dans les bois à la recherche d’un abri contre la pluie de fer et de feu. Où se cacher? Sinon dans les grottes.
Tout les y appelait, puisque la commune elle-même, redouant les bombardements, les avait pourvues d’un éclairage électrique. Donc tout le confort! Qui, mais pas pour longtemps. Les premiers obus coupèrent le courant et l’on en fut rèduit au pétrole, à l’acétylène et aux chandelles. On eut vite mangé les provisions qu’on avait emportées. Puis il fallut que, risquant la mort à tout instant, des volontaires s’efforçassent d’aller  quérir quelque ravitaillement, maigre et parcimonieux, dans les fermes voisines. Quant aux conditions d’hygiène, dans les grottes, i lest superflu d’en parler. La pénurie d’eau encouragea le développement des maladies. C’est dans les caves du pensionnat que, tandis que tombaient les obus er que pleuvaient les balles, furent transportés les blessés.
Là, les bones Soeurs et le docteur Dubois de On. Leur prodiguèrent des soins avec un deevouement inlassable.  Les Allemends n’ignoraient pas l’existence de cette colonie de modernes troglodytes; mais, dans tout lâcheté se tait la peur. Ils vinrent regarder l’entrée avec une craintive meefiance. Ces couloirs souterrains les terrorisaient. Lâches avec les autres, ils l’étaient avec eux-mêmes.
Quand on vit sortir, après vingt jours de réclusion, ces pauvres enfermés des grottes de Jemelle, ils avaient l’air de fantômes souriaient aux Alliés qui les avaient délivrés et auxquels ils devaient tout au moins le bonheur de pouvoir encore sourire.

In de vochtige grotten van Jemelles.

        Rochefort bevrijd, was het de beurt  aan Jemelle. Gedurende drie weken van onophoudelijke beschietingen werden veel huizen beschadigd. Jemelle heeft tweeduizend vijfhonderd inwoners. Tweeduizend van hen vluchtten het bos in op zoek naar een schuilplaats tegen de regen van ijzer en vuur. Waar zich te verbergen anders dan in de grotten?

Alles dreef hen die richting op, omdat de gemeente zelf, uit angst voor bombardementen, de grotten hadden uitgerust met elektrische verlichting. Dus er was alle comfort, maar niet voor lang. De eerste granaten vernielden de voedingskabel en men moest terugvallen op olie, acetyleen en kaarslicht.

 De etensvoorraden raakten al snel uitgeput.

 Vrijwilligers gingen met gevaar voor eigen leven naar boerderijen in de buurt om het steeds schaarser wordende voedsel te zoeken.

 Het is onnodig om de onhygiënische toestand in de grotten toe te lichten.

 Watertekort bespoedigde de ontwikkeling van ziekten.

 Zieken en gewonden werden naar de kelder van de school gebracht terwijl het kogels en granaten regende.


Daar  was Dr Dubois met enkele nonnen die met onvermoeibare toewijding zorg verleenden.

 Het ontging de Duitsers niet dat er zich een kolonie van de moderne holbewoners gevestigd had,  maar als je niets doet laat je je angst blijken. Ze kwamen naar de ingang te kijken met een bang wantrouwen. Deze ondergrondse gangen maakten ze doodsbang. Ze stonden zwak tegenover de anderen, maar ook wat zichzelf betreft.
Na twintig dagen opgesloten gezeten te hebben, zagen de arme mensen uit Jemelle eruit als geesten, ze glimlachten tegen de geallieerden, die hen bevrijd hadden, aan wie ze wel het geluk te danken hadden dat ze weer konden lachen.







In Rochefort vielen tijdens de oorlogshandelingen 33 doden, 112 huizen uitgebrand of verwoest; 732 huizen werden beschadigd. (in totaal 90 % van het onroerend goed) Dertig Duitse en tien Amerikaanse soldaten lieten hier het leven.

 



woensdag 4 juli 2012

reparatie aan de dam, la réparation du barrage

Een maand geleden was het ons al opgevallen dat er flink gesnoeid was in de struiken die op de dam groeien.
De dam is nu ook hersteld. Althans, het verder uitspoelen van keien wordt voorkomen door het opnieuw cementeren van de stenen.
Met dank aan Marc Legros voor melding en de foto's

\